مدائن ، مدینه ها يا شهرها، مجموعه هفت شهر بوده. این شهرها در دو جانب رود دجله قرارداشتن و حصارهای بلندی اطراف مجموعهٔ این شهرها کشیده و دروازههای استوار و روبروی هم در اونها تعبیه کرده بودن.
این شهرها در دو جانب رود دجله قرارداشتن و حصارهای بلندی اطراف مجموعهٔ این شهرها کشیده و دروازههای استوار و روبروی هم در اونها تعبیه کرده بودن. این حصارها و دروازهها در پایان روزگار ساسانیان بارها تجدید و ترمیم میشن. این هفت شهر عبارت بودن از:
۱-"تیسفون" در مشرق دجله.
٢- "اسپانبر" در مشرق دجله.
٣- "رومیه" يا "وه انديو خسرو"در مشرق دجله.
٤- "سلوکیه" در مغرب دجله بود و آن را ویهاردشیر یا وه اردشیر هم میخواندن
٥- "درزنیدان" شهری کوچک در شمال"ویه اردشیر"
٦- "ساباط" که ولاش آباد يا بلاش آباد هم خواندهمیشد و در مغرب ویه اردشیر قرار داشت.
٧- "ماحوزا" شهری نزدیک ویهاردشیر که درهای آن را از این شهر جدا میکرد
تیسپون یا تیسفون یکی از پایتختهای باستانی ایرانه که در کشور عراقِ امروزی جای گرفته. این شهر در دوران اشکانیان به عنوان پایتخت غربی ایران در منطقهٔ میانرودان يعنى بین دجله و وفرات ساخته شد، و در دوران ساسانی ارزش خودش رُ به عنوان مرکز نیروی سیاسی و اقتصادی نگه داشت.
تیسفون نزدیک به ششصد سال پایتخت ایران بود و از گودرز دوم تا یزدگرد سوم در دورهٔ ساسانیان در تیسفون شهریاری کردند. پادشاه در کاخ سفید تیسفون زندگى ميكرد و ایوان مداین که پذیراییها و جشنها در آن جا برپا میشد در شهر آسانبر جای داشت. پس از اسلام سلمان فارسی در روزگار فرمانروایی عُمر شهریار تیسفون شد. کاخ با شکوه ساسانیان که هنوز آثارش در كنار دجله نمایانه، اعراب ایوان کسری نام دادند. پس از حمله اعراب به ایران، شهر تیسفون به تاراج رفت و رفتهرفته متروکه شد.در دوره عباسیان شهر ویران و از تکههای کاخها و ساختمانهای شهر براى ساخت شهر نوینی در چهل کیلومتر پایینتراز تیسفون به نام بغداد (یعنی خداداد، بغ به زبان فارسی به معنای خداست) که به صورت آبادی کوچکی در این مکان وجود داشت استفاده و بغداد بهعنوان دارالخلافه تعیین شد.