آينه اى مربوط به دوره ساسانيان كشف شده در ايران، از جنس برنز به طول ٥.٢٦ سانتى متر، با دسته اى كه در دو سرش شيردال (گريفن) قرار داره.

( دال در فارسی به معنی عقاب است )، شيردال یکی از جانوران اسطوره ای مشترک میان بسیاری از اقوام آسیایی و اروپایی است که بدنی مثل شیر و سر و بال و پاهايى مثل عقاب دارد: پادشاهی فرهمند که بدنش چون شاه جنگل و سرش سر شاه آسمان بود و از گنج های پنهان جهان نگهبانی می کرد.

در گذشته صفحات مس يا مفرغ به نحوی صیقلی می‌شدن که قابلیت انعکاس پیدا میکردن. اين آينه در موزه مِت نيويورك نگهدارى ميشود.
نكيسا از زبان شيرين به خسرو ميگه:
تو نیز ار آینه بر دست داری
ز عشق خود دل خود مست داری

مبین در آینه چین ای بت چین
که باشد خویشتن بین، خویشتن بین

کسی آن آینه بر کف چه گیرد؟
که هر دم نقش دیگر کس پذیرد

ترا آیینه چشم چون منی بس
که ننماید به جز تو صورت کس