طاووس در ادبيات فارسى به عفت، خودپسندى و تكبر شهره است. گاهى هم به عنوان نماد شهوت بهش اشاره شده. در ايران باستان نماد سلطنت بوده و دو طاووس ايستاده در دو طرف درختِ حيات مظهر اعتقاد به طبيعت دوگانه انسانه. تصویر ۷.
بنا بر قصص اسلامى طاووس مرغى بهشتى بوده كه شيطان رُ به جايگاه ميموه ممنوعه برده و شيطان حوا رُ فريفته و به همين دليل طاووس از بهشت رانده شده و دليل زشتى پاهاش هم اين بوده كه شيطان براى وارد شدن به بهشت خودش رُ به شكل مار درآورده و به پاهاى طاووس پيچيده و وارد بهشت شده.
در باور عوام طاووس با همه حسن و زيبايى به فال بد گرفته ميشه و خانه رُ بى بركت ميكنه. گاهى اشاره شده كه پر زيباى طاووس دشمنِ جان و باعث هلاكتشه چون مردم به طمع رسيدن به پرش ميكشنش.
طاووس سبز پرندهای در حال انقراضه. این پرندگان به خاطر پرهای رنگینکمانی که جنس نر آن به نمایش میگذاره شناخته شدهان. این پرها میتونن تا ۲ متر رشد کنن که به این ترتیب یکی از بزرگترین پرندگان در جهان محسوب میشن. طاووس نر پرهایش را برای زیبایی و جلب توجه و خودنمایی در برابر ماده باز میکنه. ماده این حیوان فاقد این زیبایی ست. یکی از خصوصیات جالب این پرنده اینه که صدای بلند و گوشخراشی داره. از لحاظ تغذیهای دانه و میوه میخوره. از اونجایی که طاووس زمانیکه پرهاش رُ باز میکنه روی دمش طرحهایی مانند چشم داره بهش لقب هزار چشم دادن.
پ.ن: عکس ۶ تکه پارچه ای بدست آمده از دوران ساسانیانه با طرح ۲ طاووس و عکس آخر از طراحی های دوران ساسانیان با طرح دو طاووس و درخت زندگی.